woensdag 28 september 2016

Waarom cocktails thee'tjes worden en citytrippers richting kluizenaars evolueren...


21 september. Herfstequinox. Dagen die al nét iets minder lang duren dan de nachten. Het draaien van het wiel des levens. Het vallen van de bladeren en -vooral- het effect hiervan op onszelf, op de mens, die niet kan ontsnappen aan de tandwieltjes van het rad. Waarom onze extraverte ik zich aan het transformeren is in de kluizenaarsversie van zichzelf. Inderdaad. Herfst.

Zet je even neer. Zonder thee’tje, zonder boekje, zonder muziekje en al die ‘zonders’ mag je aanvullen met extra aandacht, extra adem en extra zijn. Just Be.

Want ook hier beschrijft –zoals zo vaak het geval is- de Engelse taal het nét ietsje accurater; dat wij, menselijke wezens, human BE-ings zijn,
geen human DO-ings,
geen human THINK-ings.

Just Be.

Moeilijk genoeg, niet?
En toch.
Toch voelt het fijn om te verstillen. Om te vertragen.
Om het ritme van je hart trager te voelen worden.
Om de opeenvolging van je Monkey Mind gedachten te vertragen.
Om -jawel- je ademhaling tot rust te voelen komen.


En dit niet geheel (helemaal?) toevallig samengaand met het toenemende kleurenpalet van de bladeren die aan de bomen hangen of al een stapje verder in de onvermijdelijke cirkel des levens zijn; op de grond verspreid liggen.

Ook wij zitten in deze cirkel verweven. Ondanks dat er op het werk evenveel gepresteerd dient te worden dan enkele maanden geleden, wanneer de zon nog een stukje hoger stond en de dagen heel wat langer leken te duren, voélen wij, human be-ings, dat we meer nood hebben aan verstillen en vertragen.

Aan naar binnen keren, tot bij onszelf te komen.


Gedaan met terrasjes en cocktails. Denk dekentje en thee’tjes.
Minder expantiele acties naar Tarifa of Stockholm, maar naar onze gezellige living of de sauna.
Minder daadkracht, actie en mensen, méér reflectie, rust en …onszelf.


Als we heel eventjes stoppen met hollen en tja… doen doen doen,
dan voélen we toch wel redelijk duidelijk dat gas minderen net datgene is wat we nodig hebben. Misschien niet per se wat we willen, maar dat is een ander verhaal
(you don’t need all the things you want – you don’t want all the things you need)


Reflectie.
Iets weggelegd voor filosofen van enkele eeuwen geleden?
Een vaag begrip uit de fotografie-wereld?
Of iets waarvan we instinctief weten dat het ons goed zou doen, maar waar we zelden tijd voor maken?


Reflectie.

Even in overschouwing nemen wat er zoal gebeurd is de laatste maanden. Welke veranderingen vonden er plaats in ons leven? Welke nieuwe mensen, zaken en activiteiten hebben ons leven rijker gemaakt afgelopen maanden?

En – belangrijker – wat willen we hiervan meenemen naar de komende maanden? Of zelfs extra toevoegen? Of… achterlaten?

Misschien was die promotie waar we al jaren van aan het dromen waren, toch niet zo’n fantastische zet? Misschien willen wel helemaal niet de volgende 2 jaar nog bezig zijn met bloemschikken, ondanks ons enthousiasme van vorig schooljaar. Misschien voelde die heerlijke plek in Scandinavie zoooo natuurlijk goed, dat dit opniéuw onze bestemming voor deze winter kan worden? Misschien is die plotse intense vriendschap met de buurvrouw ondertussen een beetje té intens geworden?


Inderdaad, een inventaris maken.

Wat willen we van al deze dingen méér in ons leven? Wat hebben we nodig? En welke dingen willen we het liefst van al niét meer in ons leven? Wat maakt er ons ongelukkig of wat voelt er niet goed aan?


Take your time.

YOUR time.

“Take” (als in: actie, werkwoord. Het komt niet vanzelf)


Keer je aandacht naar binnen. Het is belangrijk. Méér nog. Het is onze natuur. Net zoals de bladeren niet anders kunnen dan verkleuren, zal ons lichaam (én onze geest) niet anders kunnen dan vertragen.

Hoe meer we ons ertegen verzetten, hoe minder energie we overhouden.

Go with the Flow.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten