vrijdag 2 mei 2014

De Menswolf (of hoe gelukkig zijn in je imperfecte leven)

Stel je even voor:

Een wolf vangt een schaap en in plaats van het op te eten en dan voldaan, met een dikke buik en zonder zich zorgen te maken over de toekomst, te rusten, zou de mens-wolf piekeren of hij hierna nog wel een schaap gaat tegenkomen. Dus hij laat zijn schaapje aan de kant liggen en vangt voor de zekerheid nog ééntje. En nog ééntje en daar loopt nog één, kan hij evengoed ook even vangen, je weet maar nooit… Is hij heel de dag druk in de weer met schaapjes vangen, het gaat ook elke keer beter dus waarom nu stoppen? Tot het plots donker is en hij misselijk is van de honger. Hij gaat naar zijn eerste schaapje dat ondertussen koud geworden is, eet ervan, zonder te genieten want daar is hij te moe voor. Jammer, want lekker eten was in de eerste plaats toch de beloning van het jagen, het doel van het schaapje dood te maken.  De wolf telt zijn schapen, kijkt rond en staat fier bij zijn berg dode schapen. Plots overvalt de wolf een vreemd nieuw gevoel, een pijnlijk gevoel aan zijn maag. Is het stress omdat er nog een berg schapen opgegeten moet worden? Ach nee, het zal wel komen door het eten van een koud schaap… En plots nog zo’n vreemd gevoel, doet wat denken aan angst, angst om kwijt te raken waar hij zoveel moeite voor gedaan heeft. De wolf legt zich na het eten van 3,5 schapen met een heel dikke opgezwollen buik neer en gaat een rusteloze nacht tegemoet, met levendige dromen van buur-wolven die zijn schapen willen stelen…

En dat terwijl de wolf zo’n gelukkig leven had, weliswaar met af en toe wat hongerige momenten, maar ook met het vertrouwen dat hij daarna wel zijn buik kan rondeten met veel smaak.

Waarom leven wij zo erg als mens-wolven, of als hamsters, met ons huis vol waardevolle dingen? Omdat we ze allemaal nodig hebben? Kans is klein. Een mens heeft echt geen 33 boeken en 9 broeken nodig. Omdat het ons gelukkig maakt? Kans is klein. Zijn we écht gelukkiger omdat we 6 verschillende soorten servietten hebben en 3 verschillende setjes wijnglazen? En dat terwijl we onszelf die reis elk jaar opnieuw ontzeggen, zelfs met het 23voudige van de reiskosten op onze rekening, omdat het dit jaar toch even moeilijk is.  Maar waar wachten we dan op? Tot als ons leven perfect is en we niet op enkele duizenden euros moeten zien? Kans is klein dat dit fenomeen zich plotsklaps aandient. 

Daarom: laten we vandaag onszelf toestaan om te genieten, om gelukkig te zijn in ons imperfecte leven.