Full of Wonder
Be-wondering, Ver-wondering,
Wondering around, Wandering in my mind.
Every Single Day. And Night.
52 dagen, elk met wel 24 uur, bòòrdevol gevuld
met dagdagelijkse SUPERbelangrijke activiteiten: slapen, eten en drinken,
ademen en… afvalstoffen teruggeven aan de planeet. Gelukkig was er hiernaast nog méér dan genoeg
tijd over voor andere nog heel belangrijke –weliswaar minder prioriteire-
zaken, zoals zwemmen (douchen), praten, vogel-spotten, lachen, strechen,
ogen-sluiten-en-luisteren, wolkenobservaties, zwijgen, siesta’s,
ogen-sluiten-en-ruiken, horizonscanning,…
En zelfs (soms) nog tijd over voor totaal onbelangrijke zaken waaronder
epileren, facebook checken, lijstjes maken, afwas, nadenken over later, ramen
kuisen en reclamefolders doornemen.
En zo vullen de dagen zich met belangrijke en
minder belangrijke dingen. Soms vullen de dagen zich met beelden, belevenissen,
indrukken of geuren die later als piekervaring geklasseerd worden in ons brein,
afdeling ‘herinneringen’, maar meestal geraken los dios heeeeeel geleidelijk
aan gevuld met zachte golven van schoonheid, gewoonheid, leegheid, volgheid,
gekheid, normaalheid en andere heiden.
Net zoals de zomer ook dit jaar zonder
uitzondering gevolgd zal worden door de herfst,
vinden de dagen hier een zeker ritme, een zekerheid in de dagen die aan
elkaar geregen worden door onzekerheden.
Hoe zal de dag lopen, waar ga je slapen, wie ga je ontmoeten, zit er nog
een kans tot douchen in of wordt het een dag van riviertje-baden of vochtige
doekjes wassen? In deze mist van
onzekerheden, brengt het min of meer terugkerende ritme van de dag een zekere
rust.
Wakker
worden van de geluiden rondom je, tenminste als de
zonnewarmte je niet voor is, of het enthousiasme om de dag te beginnen. Één van
deze drie maakt je gegarandeerd wakker tussen 6 en 9, die zekerheid heb je dan
wél weer in je nomadenbestaan.
Na het mini ochtendritueeltje van Good Morning Tea maken (Spice Bazaar –
Gent), even strechen, genieten van de geuren en kleuren die de ochtend tot de
ochtend maken en een “wandelingetje-met-wc-papier”,
zoals we onze toiletbezoekjes gedoopt hebben, om volgende conversaties te
vermijden:
“ik ga even … euh wandelen”.
“Oh leuk, even schoenen aandoen en ik ga mee.”
“Euhm ja, nee, eigenlijk moet ik naar het wc”
“ik ga even … euh wandelen”.
“Oh leuk, even schoenen aandoen en ik ga mee.”
“Euhm ja, nee, eigenlijk moet ik naar het wc”
Vele uren en nog meer kilometers rijden rijden rijden door het
uitgestrekte dorre Midden Spanje, leegtes
waar de henna-rode gronden je doen verwonderen over de diepheid die een kleur
kan hebben, waar de quasi oneindige rijen olijfbomen je verbeelding tarten over
de weg die deze olijven zullen afleggen tot ze bijvoorbeeld als aperitiefhapje op
een marrokaans schoteltje belanden (La Boya restaurant – Mechelen). Leegtes die
minder leeg worden door de tientallen plantages schattige lage wijnranken, die
bijvoorbeeld Tomolloso tot een interessante wijn-stad maken.
Terwijl de kilometer’s wegtikken op mijn
teller, terwijl de landschappen elke paar honderd kilometers weer helemaal
anders zijn, geniet ik van de mooie horizon, die niet te bereiken lijkt, ongeacht
hoe lang ik doorrijd.
En als laatste terugkerende ritueelonderdeel
is er nog het zoeken van een slaapplek,
liefst op een plaatsje waar alle miljoen biljoen miljard sterretjes van ons
noordelijk halfrond zichtbaar zijn. Inderdaad! Soms mogen je eisen hoog liggen J
En dit alles op een belachelijk niet
productieve manier. HEERLIJK
* Een koffie’tje maken duurt heerlijk lang;
water halen uit het riviertje, vuurtje aansteken, Bialetti klaarmaken , op
zacht vuurtje laten doorkoken terwijl het busje zich met heerlijke koffiegeuren
vult, beetje melk, beetje suiker: enjoying coffee with a vieuw!
* S ochtends een wandelingetje, op zoek naar
een goed plas-plekje (eentje mét vieuw, ook hier liggen de eisen hoog); kan
héél erg lang duren, zeker omdat dit ook de moment is om bloemetjes te plukken,
een babbeltje aan te knopen met een local, andere busjes te bewonderen,…
Meestal zelfs onverantwoord lang!
* Je wassen duurt nog onverantwoorder
langer! Riviertje/meertje zoeken,
Ecovert bij de hand, in het water, uit het water, in het water, uit het water,…
opdrogen… en er toch nog eens terug inspringen. Gewoon. Omdat het kan. (en
omdat het zooooo ongelooflijk warm is!)
Soms denk ik wel eens aan de dingen die ik
hier ‘mis’. Of denk te missen. Maar al quasi meteen worden deze gedachten van
gemis (idd, niet het gemis zelf, want dat is er niet), gevolgd door het besef
van waarom ik dénk dat ik misschien iets mis:
Neem nu bijvoorbeeld parfum. Kan ik soms ineens denken; “he, mijn parfum, die heb ik al heel lang niet meer gezien, die heb ik gemist. “ Om dan meteen te beseffen dat ik die helemaal niet mis. Waarom zou ik ook? Ik heb verse lavendel geplukt en in zakjes verspreid in het busje liggen/hangen, dus dat is helemaal lavendelfris, ik ruik zelf lekker naar zonnecreme of naar zelfgemaakte lavendelolie en soms zelfs naar verse lavendel-rozemarijn, die ik hier bijna tijdens elke Morning Plas Wandeling tegenkom, een handjevol van pluk en me zo wat insmeer (lavendel schijnt goed te zijn tegen muggen. Helaas zijn de muggen die ik hier ontmoet heb wél lavendelaanhangers…)
Neem nu bijvoorbeeld parfum. Kan ik soms ineens denken; “he, mijn parfum, die heb ik al heel lang niet meer gezien, die heb ik gemist. “ Om dan meteen te beseffen dat ik die helemaal niet mis. Waarom zou ik ook? Ik heb verse lavendel geplukt en in zakjes verspreid in het busje liggen/hangen, dus dat is helemaal lavendelfris, ik ruik zelf lekker naar zonnecreme of naar zelfgemaakte lavendelolie en soms zelfs naar verse lavendel-rozemarijn, die ik hier bijna tijdens elke Morning Plas Wandeling tegenkom, een handjevol van pluk en me zo wat insmeer (lavendel schijnt goed te zijn tegen muggen. Helaas zijn de muggen die ik hier ontmoet heb wél lavendelaanhangers…)
Of Muziek
(mijn oortjes en mijn gsm): een flauw afkooksel van de mooie natuurgeluiden
rondom je. Heerlijk ook om te merken dat je gehoor terug wat uitdaging krijgt
door subtielere geluiden te kunnen spotten., zoals het verderspringen op de
grond van de Vlaamse Gaai Baby’tjes, het klapwieken van een paar
libellenvleugels of de koeienbellen enkele bergen verderop.
Mijn verzorgingsproductjes:
nope, niet meer nodig. Geen dure cremes voor een goede doorbloeding, daar zorgen
de koude rivierwatertjes wel voor. Geen maskertjes voor mijn haar, dat is
helemaal blij na een zwemmetje in het mineraalrijke meer.
Mijn Supplementen: niet nodig! Hier eet ik
terug wat vlees (80% plantaardig, 20%dierlijk, 100% gezond), dus geen vitamine
B supplementen nodig. Ook vitamine D en endorfines door de lange wandeltochten
zijn hier gratis en voor niks. Nou ja, je moet er wel wat tijd voor nemen en de
moed vinden om bij deze hitte actie te ondernemen natuurlijk. Net zoals het onderschatte Food for The
Soul-element. Dat komt hier ook zomaar aanwaaien, in grote porties, XXL.
Gewoon. Omdat het kan.
Interessant om je ResetPoint opnieuw in te
stellen:
“Wat heb je écht nodig?”
ipv wat dénk je nodig te hebben… Of wat denk
je nodig te hebben omdat iedereen anders het heeft/lijkt nodig te hebben. Of wat de maatschappij je laat geloven dat je
nodig hebt… of … nee, laat maar, zou ons te ver brengen. Het is soms al
ingewikkeld genoeg “gewoon” te luisteren naar jezelf, toch? Zeker met al die
welkome/onwelkome, gevraagde en ongevraagde gedachten….
Nog in de categorie van gedachten die zich al
dan niet gewild aandienen:
He! Mijn oh zo vertrouwde Latté en
Chocolademomentjes; Where have they been?
En…
Schrijven. Yoga. Meditatie. Nog niet (of
amper) van gekomen. Strange!! Shame on me!
Ik_yogapersoontje in hart en nieren en ook in
longen en zelfs in mijn knieeën_!
Ik, diegene die dénkt in schrijftermen!
“Shame on me! Hoe is dit mogelijk?! What’s wrong?!”
Ik, diegene die dénkt in schrijftermen!
“Shame on me! Hoe is dit mogelijk?! What’s wrong?!”
Dacht mijn productieve yogadocentenbrein even,
tot mijn peace of mind denken het gelukkig snel overnam en wijs zei:
“Niet erg. Hier heb je het gewoon niet
nòdig. Drukke periodes op het werk of in
je daily life in belgie maken dat je yoga
nodig hebt als tegengewicht voor de stressy periode. Hier voel ik me zo chill
genoeg, geen yogacompensatie nodig. En het oefenen in evenwicht doe ik wel
wanneer ik met één voet op een steen de afwas aan het doen ben in het
bergriviertje J
Teleurstelling op het werk, in
vriendschappen,… maken dat je in chocolade
een goede vriend vindt, misschien wel de beste vriend in je Short Term Hapiness
momentje. Weinig teleurstellingen/emo dipjes hier, dus ook geen nood aan
chocolade.
De Oh Zo Nodige Latté in de namiddag thuis. Volledig onnodig in het land van de
Siesta.
Meditatie gebeurt dan weer vanzelf tijdens het mijmeren en dankbaar zijn bij de zonsondergang op de berg (weliswaar zonder sukhasana en mudra, I admit).
Meditatie gebeurt dan weer vanzelf tijdens het mijmeren en dankbaar zijn bij de zonsondergang op de berg (weliswaar zonder sukhasana en mudra, I admit).
En schrijven,
is thuis met momenten écht nodig, nodig om rust in mijn wervelwindhoofdje te
brengen. En ja, I don’t need it here J
(Al heb ik al mij hier toch even goed laten
gaan, zo vlak voor het naar huis komen…)
Als je het leven leidt, zo dicht mogelijk bij
je natuur, you don’t need all that 'shit'!
PS: laat je zwart-wit denkende geest deze
‘kleine nuancerings PS’ maar ZEKER even lezen. UITERAARD zijn er momenten
geweest van hopeloos alleen voelen, niet weten welke richting ik uit moet, me
completely lost voelen tussen de vrije 20ers en de gezinnetjes 30’ers, dat,
aangevuld met momenten van angst en paniek en ook nog momenten van mensen
missen, momenten dat het busje bijna overstroomde door mijn (hm hm hormonale)
tranen, en ja, zelfs momenten dat ik bijna naar huis vertrokken ben, terug naar
mijn veilig vertrouwd wereldje.
NO RAINBOWS WITHOUT RAIN,
NO RAINBOWS WITHOUT RAIN,
Geen hoogtes zonder dalen.
That’s life, a neverending search, you’d
better love.
LOVE THE SEARCH and you will be rewarded. Everytime!
LOVE THE SEARCH and you will be rewarded. Everytime!
OPEN UP AND SEE WHAT HAPPENS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten