Eksters, schaakclubs,… all the same!

Stel; je bent 35 en je beëindigt voor de zoveelste keer nog maar eens een relatie. Stel dat de hoofdreden – voor zover er zoiets simplistisch bestaat -  zijn jeugdige leeftijd is.

Stel dat je als mens leert uit je fouten en stel dat je daardoor nu – allemaal héél onbewust natuurlijk – aangetrokken wordt door de oudere en wijzere tegenpool. 

Of –erger nog -  je op zoek gaat naar die rijpere toekomstige relatie, onbewust al dan niet volledig rationeel overdacht. 
Door, om met een cliché in huis te vallen, lid te worden van een schaakclub (zoals algemeen geweten dé place to be voor oudere rijpere en vooral slimmere mannen), of me in te schrijven voor... euhm ja, wat doen 35 plus mannen zoal, als ze niet schaken en geen vrouw of kind in hun leven hebben?

Het is een beetje zoals, laat ons zeggen… pluimen verzamelen (wat ik toevallig heel graag doe).  Je dwaalt met je wandelhond en guru-van-de-dag door het bos*, niet met als hoofdreden mooie veren te vinden, maar het spookt toch door je hoofd. Laten we het vergelijken met zoals wanneer je naar een feestje gaat en heel onbewust –uiteraard!- toch hoopt op een intrigerende ontmoeting. We dwalen af. Terug naar het bos.
Je bent lekker aan het wandelen en dan zie je op het kleine weggetje links van je twee eksters. Lees: mooie veren. Ergo, als ik dié weg kies, heb ik meer kans mooie veren tegen te komen. Maar je spreekt jezelf semi-vermanend toe en blijft gewoon op je eigen veel mooiere pad. Sjieeuw, je had je daar bijna van je pad laten afleiden, voor euheuh 2 eksters! Komaan seg! Get a grip on your life!

Je kan het al raden. Misschien ook niet. Maar het onvermijdelijke gebeurt nog geen 80 seconden later: ligt daar een supermooie veer te blinken op de grond voor je voeten. Blinken en schitteren met een onbetwistbare (!) aantrekkingskracht die alleen veren hebben.

En zo krijgt deze filosoof wandelaar/wandelaarfilosoof de bevestigingsgedachte die zij net nodig had:
Blijf op je pad, laat je niet afleiden, en je krijgt wat je verdient.

Dus deze filosofische wandelaarsfilosoof blijft voorlopig ver weg van schaakclubs en gaat dit weekend lekker goed dansen met vrienden, zo vrij als een … ekster J

*Guru Mila-Ji, ook wel gekend als de steeds vrolijke en tegelijk ietwat angstige Border Collie waarmee ik mijn vrije dagen regelmatig mag opvullen als wandelhond gezelschap en tevens spiritueel … euh volger.
Vandaag leerde ze me de duidelijke les:
Blij zijn met het pad waar je nu op bent. En als er dan toch ineens van richting veranderd wordt, de nieuwe weg met vernieuwd enthousiasme inslaan.