Nieuwe maan! Om terug te worden wie je bent, te blijven wie je was, te zijn wie je wordt of jezelf opnieuw uit te vinden.
Nieuwe maan, symbool voor een nieuwe start, vanaf nul op te bouwen, de krachten toe te laten nemen, richting volle maan, toppunt van onze kracht! Veel krachten zijn in drievoud, om meteen de meest bekende als voorbeeld aan te halen: de heilige Drievuldigheid (zie Bijbel voor meer info). Maar ook bij de Indische Ayurveda ‘leer van het leven’ heb je drie types (Pitta, Kapha en Vata), de Hindoes hebben Brahma, de schepper, Vishnu de onderhouder en Shiva, de transformerdende. En daar komt het vaak op neer: krachten die elkaar aanvullen en/of versterken, maar kort samen te vatten tot: neutraal, positief en negatief. Zo simpel zou het kunnen zijn of zouden we het kunnen zien. Water is neutraal, colalight breekt onze eigen energie af terwijl een vers fruitsapje opbouwend werkt. Nieuw jaar, nieuwe maan, opbouwend starten? Niets dat zoveel energie geeft als jezelf omringen met positieve mensen die meerwaarde aan ons leven geven, die zorgen voor onze vitamine ACE en de rest van het arsenaal vitaminen en mineralen. Vrolijke gedachten die onze wortels en onze zilvervliesrijst zijn.
Nu, 4 manen verder dan de magische nieuwe nieuwjaarsmaan, is het duidelijk dat een nieuw jaar (of een nieuwe maan) niet ingezet kan worden als een onbeschreven blad. Al neemt dit niet weg dat elke nieuwe maan, elke nieuwe dag of zelfs elke nieuwe moment, de moment kan zijn om met een hernieuwde fierheid in het leven te staan. Fier op de successen maar ook op de schaduwkantjes die je vanuit nature liever verborgen zou houden. Fier zijn op het totaalpakket. Zo fier dat je alles wat je doet of zegt, evengoed letterlijk van de daken zou durven en kunnen schreeuwen. Omdat het leven geen repetitie is, maar het toneelstuk zelf, met acteurs die van hun tekst afwijken, die foutjes maken of zelfs gewoon in het midden van het stuk veranderen van rol. Allemaal ok, zolang je het maar met opgeheven hoofd doet!
Nieuwe maan, symbool voor een nieuwe start, vanaf nul op te bouwen, de krachten toe te laten nemen, richting volle maan, toppunt van onze kracht! Veel krachten zijn in drievoud, om meteen de meest bekende als voorbeeld aan te halen: de heilige Drievuldigheid (zie Bijbel voor meer info). Maar ook bij de Indische Ayurveda ‘leer van het leven’ heb je drie types (Pitta, Kapha en Vata), de Hindoes hebben Brahma, de schepper, Vishnu de onderhouder en Shiva, de transformerdende. En daar komt het vaak op neer: krachten die elkaar aanvullen en/of versterken, maar kort samen te vatten tot: neutraal, positief en negatief. Zo simpel zou het kunnen zijn of zouden we het kunnen zien. Water is neutraal, colalight breekt onze eigen energie af terwijl een vers fruitsapje opbouwend werkt. Nieuw jaar, nieuwe maan, opbouwend starten? Niets dat zoveel energie geeft als jezelf omringen met positieve mensen die meerwaarde aan ons leven geven, die zorgen voor onze vitamine ACE en de rest van het arsenaal vitaminen en mineralen. Vrolijke gedachten die onze wortels en onze zilvervliesrijst zijn.
Heerlijk zo'n nieuwe maan, zoals laatst die krachtige nieuwe maan op 1 januari;
het gevoel dat je gewoon opnieuw kan beginnen, vanaf nul, alsof het leven plots een onbeschreven blad is. Pjieeuuwww reset knop in jezelf ontdekken! Zalig! Om dan te ontdekken dat het in de realiteit slechts bij het reset-gevoél blijft, omdat het leven niet is als een film waar je gewoon take 48 kan overdoen om een nog nét iets betere take 49 als voorlopig definitief te nemen. Het leven is een toneelstuk. En wel één zonder generale repetitie. In het beste geval denk je eerst en doe je het dan. Daar komt onvermijdelijk bij kijken dat je af en toe op je gezicht gaat, dat je het publiek teleurstelt. Het publiek dat bewust kiest om naar het toneel te gaan en niet naar de film. Het publiek dat kiest voor puurheid boven special effects. Misschien ook wel het publiek dat stiekem geniet van de kans dat de acteur op zijn bek gaat. Het zal zijn zoals het is. Je kan iets in je hoofd hebben, maar de kans is groot dat het anders uitdraait. Dat de acteur in het midden van het stuk beslist (beseft?) dat dit het toch niet is. “sorry mensen, goh, ik besef dat ik echt niet thuis hoor in zo’n dramatisch stuk. Dooei.” Of nog beter: de gevoelig geachte acteur die zich overgeeft in een romantisch stuk om dan te verdwijnen en te verschijnen in het toneelstuk next door als een masochistisch ‘IK heb de touwtjes in eigen handen hahahahaaaa’ karakter en daar overtuigend in te schitteren.
het gevoel dat je gewoon opnieuw kan beginnen, vanaf nul, alsof het leven plots een onbeschreven blad is. Pjieeuuwww reset knop in jezelf ontdekken! Zalig! Om dan te ontdekken dat het in de realiteit slechts bij het reset-gevoél blijft, omdat het leven niet is als een film waar je gewoon take 48 kan overdoen om een nog nét iets betere take 49 als voorlopig definitief te nemen. Het leven is een toneelstuk. En wel één zonder generale repetitie. In het beste geval denk je eerst en doe je het dan. Daar komt onvermijdelijk bij kijken dat je af en toe op je gezicht gaat, dat je het publiek teleurstelt. Het publiek dat bewust kiest om naar het toneel te gaan en niet naar de film. Het publiek dat kiest voor puurheid boven special effects. Misschien ook wel het publiek dat stiekem geniet van de kans dat de acteur op zijn bek gaat. Het zal zijn zoals het is. Je kan iets in je hoofd hebben, maar de kans is groot dat het anders uitdraait. Dat de acteur in het midden van het stuk beslist (beseft?) dat dit het toch niet is. “sorry mensen, goh, ik besef dat ik echt niet thuis hoor in zo’n dramatisch stuk. Dooei.” Of nog beter: de gevoelig geachte acteur die zich overgeeft in een romantisch stuk om dan te verdwijnen en te verschijnen in het toneelstuk next door als een masochistisch ‘IK heb de touwtjes in eigen handen hahahahaaaa’ karakter en daar overtuigend in te schitteren.
Je bent hoe je bent. Maar wat als je niet altijd bent hoe je
bent? Wat als je heen en weer gegooid wordt tussen allerlei emoties? Tussen
fierheid op jezelf en schaamte om jezelf.
Misschien zelfs niet eens schaamte om wat je ‘fout’ gedaan hebt, maar
zelfs schaamte om je succes? Want verdien je dat wel echt? Of beter: is het wel
je eigen verdienste? Komt het niet door omstandigheden dat je project tot
succes geleid heeft?
Wel, misschien een goede reden om te stoppen verantwoordelijkheid van je af te duwen. Verantwoordelijkheid voor je eigen succes. Ja, het komt door de beslissingen die je genomen hebt, door de energie die je erin gestoken hebt en ja, ook door het toeval en dat tikkeltje geluk, net zoals bij iedereen. Dus wees verdorie fier op wat je bereikt hebt! En laat dit gevoel je sterken om ook verantwoordelijkheid te nemen voor de dingen waar je minder trots op bent. Je hebt op een te zalig in hogere sferen verkerend feestje gekust met de persoon die op die moment je rots in de woelige nieuwe branding was? Tja, niet fijn om te horen voor jouw elke-dag-rots-in-de-branding natuurlijk. Maar dan moet die rots zelf maar beslissen of hij rots genoeg is om om te kunnen met de tijdelijke rots die ondertussen al niet veel meer is dan een kei, die zich laat meevoeren door de branding, tussen de andere keien, in de hoop zelf ooit een elke-dag-rots-in-de-branding te worden.
Wel, misschien een goede reden om te stoppen verantwoordelijkheid van je af te duwen. Verantwoordelijkheid voor je eigen succes. Ja, het komt door de beslissingen die je genomen hebt, door de energie die je erin gestoken hebt en ja, ook door het toeval en dat tikkeltje geluk, net zoals bij iedereen. Dus wees verdorie fier op wat je bereikt hebt! En laat dit gevoel je sterken om ook verantwoordelijkheid te nemen voor de dingen waar je minder trots op bent. Je hebt op een te zalig in hogere sferen verkerend feestje gekust met de persoon die op die moment je rots in de woelige nieuwe branding was? Tja, niet fijn om te horen voor jouw elke-dag-rots-in-de-branding natuurlijk. Maar dan moet die rots zelf maar beslissen of hij rots genoeg is om om te kunnen met de tijdelijke rots die ondertussen al niet veel meer is dan een kei, die zich laat meevoeren door de branding, tussen de andere keien, in de hoop zelf ooit een elke-dag-rots-in-de-branding te worden.
Nu, 4 manen verder dan de magische nieuwe nieuwjaarsmaan, is het duidelijk dat een nieuw jaar (of een nieuwe maan) niet ingezet kan worden als een onbeschreven blad. Al neemt dit niet weg dat elke nieuwe maan, elke nieuwe dag of zelfs elke nieuwe moment, de moment kan zijn om met een hernieuwde fierheid in het leven te staan. Fier op de successen maar ook op de schaduwkantjes die je vanuit nature liever verborgen zou houden. Fier zijn op het totaalpakket. Zo fier dat je alles wat je doet of zegt, evengoed letterlijk van de daken zou durven en kunnen schreeuwen. Omdat het leven geen repetitie is, maar het toneelstuk zelf, met acteurs die van hun tekst afwijken, die foutjes maken of zelfs gewoon in het midden van het stuk veranderen van rol. Allemaal ok, zolang je het maar met opgeheven hoofd doet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten